تأثیر دانه بزرک بر آنزیم های کبدی و میزان استئاتوز و فیبروز کبدی در بیماران مبتلا به کبد چرب غیرالکلی: کار آزمایی بالینی تصادفی کنترل دار

سابقه و هدف: شواهدی مبنی بر ارتباط مدیریت عوامل خطر کبد چرب غیرالکلی از جمله چاقی، مقاومت به انسولین و دیابت، دیس لیپیدمی، استرس اکسیداتیو و التهاب با بزرک شناخته شده است. هدف این مطالعه، بررسی تأثیر بزرک بر آنزیم های کبدی، میزان استئاتوز و فیبروز کبدی در افراد مبتلا به کبد چرب غیرالکلی بود. مواد و روش ها: در این کار آزمایی بالینی کنترل دار، 50 فرد مبتلا به کبد چرب غیرالکلی به دو گروه تقسیم شدند. افراد گروه شاهد به مدت 12 هفته، توصیه های تغذیه ای و فعالیت بدنی و افراد گروه مداخله روزانه یک پیمانه 30 گرمی بزرک آسیاب شده را علاوه بر این توصیه ها دریافت کردند. آنزیم های کبدی و همچنین میزان استئاتوز و فیبروز کبدی افراد در ابتدای پژوهش و پایان هفته دوازدهم اندازه گیری گردید. شاخص های تن سنجی و میزان فعالیت بدنی افراد نیز در ابتدا و پایان مطالعه تعیین شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 انجام گرفت. یافته ها : از بین 50 نفر که داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند، 24 نفر در گروه مداخله و 22 نفر در گروه شاهد، پژوهش را به پایان رساندند. تفاوت معنی داری در متغیرهای مخدوش کننده در ابتدای مطالعه بین دو گروه مورد مطالعه مشاهده نشد. پس از 12 هفته، غلظت سرمی آنزیم های کبدی در گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری کاهش بیشتری یافت (05/0> p). همچنین بهبود شاخص های فیبروز و استئاتوز کبدی در گروه مداخله معنی دارتر از گروه شاهد بود (به ترتیب: 03/0p< و 04/0p<) به طوری که در گروه دریافت کننده بزرک، میزان فیبروز و استئاتوز به ترتیب kpa26/1 و db/m 47 نسبت به ابتدای مداخله کاهش داشت در حالی که این کاهش در گروه شاهد به ترتیب kpa78/0 و db/m45/15 بود. نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد بزرک می تواند روش درمانی جدیدی در اصلاح کبد چرب غیرالکلی به شمار آید.